Gisteren was het 29 februari, een schrikkeldag zoals dat heet.
Schrikkel: een sprong maken. Een extra dag om een sprong te maken. Een dag die bestaat om ons terug in overeenstemming te brengen met de natuur, met de aarde.
Want onze kalender is niet perfect: om de vier jaar is een extra dag nodig om terug in het ritme van de kosmos te zijn.
Het is ook de dag waarop volgens sommige folklore een vrouw een huwelijksaanzoek mag doen aan een man.
Stel je voor dat je dat mag doen?
Maar enkel maar één keer om de vier jaar. Je zal maar een vrouw zijn die graag zou willen trouwen maar manlief is er doof voor: je moet vier jaar wachten vooraleer je zelf de vraag mag stellen.
Dan betekent schrikkeldag wellicht eerder schrikdag. Toch voor de man in kwestie. Ik vermoed dat deze volksverhalen uitgevonden zijn door een man, denk je niet?
De evolutie van de kalender
Het is de zestigste dag van een kalenderjaar dat daarna nog 306 dagen telt, tot 366 dagen dus. Een gevolg van de overschakeling door de Romeinse/Juliaanse kalender (Caesar is hiervoor verantwoordelijk) en door de Gregoriaanse kalender van het maanjaar naar het zonnejaar.
Maanden werden gemeten aan de hand van zonnewendes, niet meer van maanstanden.
De relatie om te leven met de natuur werd eigenlijk gedeeltelijk doorgeknipt. Nee, de kalender die werd niet gemaakt door de kosmos, door de aarde, maar door de mens.
Kalender komt overigens van kalendae, een verwijzing naar de Romeinse eerste dag van de maand.
Ergens dacht ik dat ons dialectwoord ‘kalle’, ‘kallen’, er mogelijks ook iets mee te maken had (kallen betekent praten, babbelen, babbelziek), maar dat was niet juist: dit woord komt uit het Joods met als betekenis bruid, meisje, hoer. Of hoe onze taal door allerlei andere talen beïnvloed is, waardoor een woord met dezelfde klank een heel andere betekenis heeft.
Februari
Ik vraag me wel af waarom juist februari is uitgekozen om de kortste maand te zijn en de maand met de extra dag?
Misschien ligt gewoon de verklaring in de herkomst van het woord.
Afkomstig van het Latijnse februare, dat ‘reinigen’ betekent. Letterlijk ‘de maand van het reinigingsfeest’. In deze laatste maand van het oude Romeinse jaar werden reinigingsoffers gebracht.
Ja, dan begrijp ik het: er mag niet te veel gereinigd worden, daar word je moe van, dus mag die maand niet te lang zijn.
Nu begrijp ik plots waarom er deze maand zoveel regen viel. Alles moest mooi gewassen worden.
Vandaar mijn vraag: dit jaar was er een extra maand om te reinigen: wat heb jij zoal gereinigd deze maand?
Maar misschien zou ik beter stoppen of ik word nog ervan beschuldigd een ‘kalle’, een babbelzieke vrouw te zijn.