Trots ben ik dat ik deze titel hier kan typen. Nooit gedacht dat ik dit ooit zou mogen typen (dank u universum). Of toch niet vooraleer ik de pensioenleeftijd bereikt had, want een boek schrijven stond op mijn lijstje om te doen, je kent dat wel, eens ik in pensioen was. Moet je niet doen, hoor. Wachten tot je pensioen. Wie weet haal je het wel of ben je nog in staat om te doen wat je wou doen. Leef in het nu, niet in het verleden of de toekomst. Doe wat je wou doen zoveel mogelijk nu. Zoals een boek schrijven. Zo begon het bij mij. Ik zou één boek schrijven. Was dat verkeerd gedacht.
Ondertussen is boek twee ‘Het mysterie van de zwaan’ in zijn eindfase wat schrijven betreft. Tenminste als de muze mij met rust laat en niet verder dingen op mijn pad stuurt die het vermelden waard zijn in het boek. Dit boek verhaalt de ontdekkingstocht van een schrijfster, ondergetekende dus, in haar speurtocht om het mysterie van de zwaan te ontcijferen. We leven in een mysterieuze wereld, dat kan ik wel zeggen. Ik ben er nog steeds niet uit of dingen soms gebeuren omdat ze in ons onderbewuste diep verstopt zitten of omdat het universum, de kosmos, God het zo voorziet of toeval.
Maar in dat laatste geloof ik niet meer. Het is niet voor niets dat toeval in het Engels ‘coincidence’ is: dingen die samen gebeuren. Incidence: een inval, een invalshoek, een gebeurtenis. Of in het Frans ‘hasard’, afkomstig van het Arabische “al-zahr“, een verwijzing naar een kans, het spelen met de dobbelstenen (jeux des dés). Dés lijkt wel fel op deus, het Latijnse woord voor goden. Zou toeval dat zijn? Een spel dat de goden met ons spelen. Misschien zelfs een gevaarlijk spel (hasardeux of gevaarlijk, denk aan hazard in het Engels) . O ja, het woord komt uit de twaalfde eeuw, van ridders en de kruistochten, van de historische schrijver Guillaume de Tyr. Qua klank trekt ‘hazard’ nogal op Asgard, de burcht in het hemelrijk van de Noorse mythologie waar de Asen en Asinen, de Noorse goden wonen, waarbij een regenboogbrug (bifröstbrug) de enige verbinding met de aarde (Midgard) die bewaakt werd door Heimdall. Asgard, hazard: het gevaarlijke spel dat de goden met ons spelen via het toeval. Je zou er een toeval van krijgen. Merkwaardig dat eenzelfde woord zo’n uiteenlopende betekenissen heeft: een aanval, neerstorten en een gebeurtenis. Toeval, afkomstig van het Oudnederlandse ‘zuoval’ en ‘tôval’. Tôval, toveren (vroeger ook ‘taufr’), is niet onmogelijk denk maar aan het Duitse ‘zauberkraft’ (vroeger ook zouber, zauber – een ‘b’ werd soms in de loop der tijden een ‘v’). Dat is wat toeval is: een aan magie grenzende, onbegrijpbare kracht, een spel van de ‘goden’ om dingen gelijktijdig te laten gebeuren in ons universum.
Hoe dan ook, ik ben dus ‘Het mysterie van de zwaan’ aan het afwerken, waarin ook woordbetekenissen van belang zijn, dus ik heb mij hierboven eventjes laten gaan, mijn excuses. Helaas blijft het daar niet bij. Want de research voor een vervolg op de thriller ‘Niets is wat het lijkt. Het witte dorp’ neemt ook wat tijd in beslag. Ik wou geen vervolg schrijven, maar mensen komen op je pad, je krijgt boeken uitgeleend, je begint dingen te zien in naburige gemeenten die je voordien nog nooit had gezien, zelfs al passeerde je er honderden keren. En ja, dan ontstaat er langzaam een verhaal in je hoofd. Dat langzaam groeit. Nog een aantal plaatsen bezoeken, nog een aantal boeken lezen en hopelijk begin ik in januari daar aan te schrijven. Als de zwaan, zoals ik boek twee ondertussen noem, afgewerkt is natuurlijk.
Dus stel niet uit wat je in het nu kan doen. Nu is de tijd om te beginnen bouwen aan je eigen regenboogbrug richting je dromen. En wie weet helpt ‘hasard’, Asgard of de toverkracht van ons universum je een beetje in de goede richting. Begin, wat je droom ook is, wat je wilt doen, maar altijd maar uitstelt. Als het zo moet zijn, zal het zo zijn.