Gisteren een blogpost geschreven over wapenstilstand, singles day en corona. Over een nieuw begin, een verandering die op komst is. Over de cyclus van het leven. Niets speciaals zal je zeggen. Nee, inderdaad. Maar na het schrijven van deze blogpost kwamen toevallig twee liedjes in mijn richting gewaaid. Toen ik boven aan het opruimen was (ik ben verhuisd in april, maar een zware hersenschudding in mei heeft roet in het eten gegooid om te schilderen, kasten in elkaar te steken en alles uit te pakken, dus ik leef nog altijd gedeeltelijk tussen de verhuisdozen waarbij ik soms hopeloos op zoek ben in welke doos iets ligt. Vervelend als je schrijver bent met een grote bibliotheek en je zoekt dat ene boek…), hoorde ik dus muziek. Ik weet niet van waar deze muziek kwam. Vanuit de verte van beneden. Mijn moeder had blijkbaar televisie of radio opstaan en ik hoorde haar meezingen. Het was met een liedje uit de jaren vijftig van Jo Leemans. Que sera, sera.
Que sera, sera
Que sera, sera, wat zijn moet dat zal zo zijn. Wat uiteindelijk wil zeggen: berust in je lot, neem het leven zoals het komt. Het is filmmuziek in de oorspronkelijke versie van Doris Day. Uit een klassieker van Alfred Hitchcock: The man who knew to much. Een misdaadthriller, een kolfje naar mijn hand dus. Nadat je een kwartier voordien een blogpost had geschreven over een nieuw begin, vond ik dit wel een grappig toeval.
Let it be
Dat was het eerste liedje. Diezelfde avond kijkt mijn moeder naar Blokken. Ik lig in de zetel omdat ik terug duizelig was nadat ik iets te veel had uitgepakt (hoofd naar beneden is nog altijd een probleem). Het was een vraag in Blokken die gesteld wordt in verband met Let it be van The Beatles. Ik schonk er niet veel aandacht aan. Totdat mijn moeder, die nooit zingt tijdens Blokken, nu wel het refrein begint te zingen. “Let it be, let it be”, klonk er naast me. Oké, als er zoveel aandacht wordt geschonken aan een lied, dan heb je wel mijn aandacht. Zeker omdat mijn moeder vroeg om de tekst op te zoeken. Opnieuw een lied dat gaat over de dingen laten zijn. Laat het los. Waar ik nog nooit op gelet had, was dat dit lied eigenlijk een modern Marialied is. Wie mij kent, weet dat ik een bijzondere band heb met Maria. Door mijn tweede voornaam. Door mijn thriller waarin staat dat kerken van Onze Lieve Vrouw in de vorm van een sterrenbeeld staan, maar ook door mijn persoonlijke geschiedenis, maar dat is een heel ander verhaal.
Merkwaardig dat ik daar nog nooit op gelet had. De eerste zinnen zijn nochtans duidelijk: “Wanneer ik mezelf in tijden van moeilijkheden bevind, Moeder Maria komt dan naar mij en spreekt woorden van wijsheid: Laat het los. En in mijn uur van duisternis, staat zij recht voor mij en spreekt woorden van wijsheid: laat het los.” Dat is dus duidelijk. De dingen zullen zijn als ze moeten zijn. Laat dingen los en een antwoord zal komen via Maria. Maria, de koningin van de hemel, de voortzetting van de energie van de vrouwelijke moedergodinnen zoals Isis, Gaia, Cybele, Ishtar, Inanna, Astarte, Anu/Birgid, Freya, enzovoort. Al deze godinnen staan voor vruchtbaarheid en de cyclus van het leven. Ik wist niet dat The Beatles zo’n bewondering hadden. De vrouwen en vrouwelijke energie is in opmars. Ik ben wel spiritueel aangelegd, dus misschien moet ik mij nog eens wenden tot Maria. En dingen gewoon loslaten. Wat zijn moet, zal zo zijn.
Laat alles los
Loslaten is het enige wat we allemaal kunnen doen in deze coronatijden. Los laten van ons vroeger leven, ons vroeger sociaal leven, ons vroeger beroepsleven. Misschien wel loslaten van de toekomst die je voor ogen had. Dus laat los:
- laat de dingen los die je toch niet kan controleren, corona is er.
- laat los wat anderen over je vinden, doe wat je wilt doen.
- laat jouw perfectionisme los, je kan toch nooit perfect zijn.
- laat verwachtingen die je hebt van anderen los, verwacht niets en krijg onverwachts meer.
- laat overbodige wensen los, je kan met minder ook leven.
We voelen ons vandaag misschien gekortwiekt, gevangen, maar loslaten is de sleutel van om de poort van je gevangenis te openen richting meer vrijheid. Als je iets wilt bereiken, als je wilt groeien moet je kunnen loslaten. Juist daarvoor is dit de ideale tijd omdat we meer tijd hebben voor zelfreflectie in deze coronatijd door de lockdown. Lock, slot. De sleutel voor jouw slot is dus loslaten. Los, slot, drie letters zijn al gelijk. Laat los en bepaal je lot. Hé, nog drie letters die voorkomen in het woord ‘slot’, als dat niet een leuk woordspelletje is: slot, los, lot. Zoek de dingen die je al lang verbergt: talenten, gevoelens, passie. Toon ze aan de buitenwereld, zonder schaamte.
Recent was ik in een lokale winkel waar de eigenares vertelde dat ze in haar eentje soms liedjes maakt en inzingt. Ze laat ze soms horen aan haar familie en daar blijft het bij. Is dat nu niet jammer? Doe jij ook zoiets, laat dan gewoon alle vooroordelen, meningen los. Alles gedachten die je vooraf ingepompt zijn. Ze dienen tot niets, behalve dat ze je tegen houden om iets te doen waar je hart ligt. Je hart dat nu op slot zit. Dus zoek de sleutel, laat los en doe wat je al altijd stiekem hebt willen doen. Doe het nu, niet later. Want als er iets is dat mensen betreuren als het zeer slecht met ze gaat en ze op het einde van hun leven zijn, dan is het dat ze niet iets hebben geprobeerd dat ze wilden doen. Laat dus los. Que sera, sera, wat zijn moet, dat zal zo zijn. Let it be.
Lees ook:
Ontmoeting met de patroonheilige van de schrijvers en journalisten
De chinese nachtegaal: hoe een sprookje je advies geeft.
Foto: Ankush Minda via Unsplash