Dertien december: vandaag worden om 19 u lichtjes aangestoken om sterrenkindjes, kindjes die niet geboren werden of niet levensvatbaar geboren werden te herdenken. Het is ook de dag van het licht, alhoewel je het niet zou zeggen als je vandaag naar buiten kijkt. De dag die het begin van de kerstperiode markeert. Kerst die in het teken staat van het begin van de geboorte van de zon, het licht (Jezus wordt geassocieerd met een zonnegod, lees hiervoor mijn blogposts van vorig jaar over kerst).
Luciafeest
In Zweden viert men vandaag het Luciafeest: Lucia, lucis, lux, licht. Dit omdat er in de Juliaanse kalender per vier eeuwen drie schrikkeldagen te veel waren zodat de kortste dag van het jaar vanaf de veertiende eeuw op de dertiende december viel in plaats van op 21 december. Wie meer wilt weten over het Luciafeest waarbij meisjes in het wit, met een rode sjerp en kaarsen op hun hoofd het gezin eten geven of in sommige andere landen zelfs zoals Sinterklaas geschenken brengen aan de brave kinderen, moet maar eens rondsnuisteren op het internet.
Licht in duistere tijden, we snakken allemaal naar licht, lichtpuntjes. Is het omdat wij mensen eigenlijk afkomstig zijn uit de ruimte, van sterrenstof (de big bang, weet je wel), dat we ons zo goed voelen bij licht?
Het hart, bron van vuur
Licht zit in ons. Je hoort het ook in onze taal: iemand is een lichtend voorbeeld, er gaat een lichtje op, iemand is geen groot licht, we zien het licht of we zien het levenslicht. Je draagt iemand een warm hart toe. Wij zijn de lichtpuntjes in deze duisternis. Het licht moet uit onszelf komen.
Ons hart en het woord haard hebben dezelfde basis: hert, stookplaats, thuis, herte, midden, moed, gemoed. Het vuur zit dus letterlijk in ons. We staan in vuur en vlam. We lopen het vuur uit onze sloven. Metaforen vertellen soms meer dan we denken. Want wij denken vooral in beelden. Ons brein werkt visueel. Maar hoe je metaforen gebruikt, hoe je je verbeelding gebruikt door het visueel aspect van een metafoor, bepaalt soms hoe je je voelt of kan je zelfs helpen als je ziekt bent (bijv. je bent een strijder, je zal deze oorlog winnen,…). Dit filmpje legt dit uit (duur: 12min20).
Welke metaforen je gebruikt, kan je leven veranderen. Hoe jij jezelf ziet, welke taal je gebruikt, dat bepaalt je toekomst. Wa
Verbeelding en imagine
Volgens Einstein is verbeelding meer waard dan kennis. Wij leren door verbeelding. Als je iets ingewikkelds wilt onthouden, helpt het om je visuele verbeelding te gebruiken. Onze verbeelding, het vormen van een beeld, je fantasie is belangrijk om te leren en te groeien. Daarom is fictie lezen even waardevol als het lezen van non-fictie. Of zijn stripverhalen voor kinderen belangrijk, net zoals het lezen van gewone boeken.
Eigenlijk is het beeld dat we van onszelf hebben, ook verbeelding. Want hoe jij denkt dat de wereld is, dat is niet hoe de wereld in werkelijkheid is. Nee, je verbeelding gaat met je aan de haal en schept een eigen wereldbeeld. Je gedachten bepalen hoe jij de wereld ziet. Bijvoorbeeld: als je iets moet doen dat je nog nooit gedaan hebt, dan zullen je gedachten allerlei dingen voorstellen wat er kan gebeuren (meestal negatief), maar dat is niet de werkelijkheid. Nee, dat is een hypothetische wereld die je zelf ontwikkelt die niet beantwoordt aan de realiteit. Of bijvoorbeeld je denkt dat je op een bepaalde manier overkomt op je medemensen, maar dat is niet altijd de realiteit hoe anderen over je denken. Wij zijn zoveel bezig met de buitenwereld, dat we soms uit het oog verliezen dat het de binnenwereld, ons innerlijk is dat telt.
Hoe jij denkt, het beeld dat je zelf via je verbeelding maakt over je leven, vind je terug in het woord imago. Je creëert een imago voor de buitenwereld, een beeld hoe je wilt dat je overkomt. Een imago is verbeelding: imago, ‘imagine’. Dat is niet de realiteit, de realiteit zit in jezelf, niet in je imago voor de buitenwereld. Daar werkt onze verbeelding.
Alleen was mijn verbeelding een beetje teveel bij het schrijven van het jeugdboek De Krummelingen. Het boek wordt door proeflezers als spannend, ontroerend en interessant ervaren, zoals een computergame, maar om de spanningsboog te behouden moet ik een beetje schrappen in het midden. Dat is een probleem voor een schrijver, voor mij toch: schrappen. Niet te veel, gewoon een beetje om het nog spannender te maken. Het is een stuk van je verbeelding wegsnijden en dat is lastig. Maar het moet, zoals Antoine de Exupéry ooit zei: “Perfectie wordt niet bereikt wanneer er niets meer toe te voegen is, maar juist wanneer er niets meer weggelaten kan worden.” Dus schrap ik, maar ik troost mij met de gedachte dat ik daarnaast volop mijn verbeelding kan laten werken bij het verder schrijven aan deel twee van Niets is wat het lijkt. Verbeelding die uit het hart komt neerpennen.
De mens is de enige diersoort die verbeelding, ‘imagination’ bezit. Dit heeft ertoe bijgedragen dat wij hebben kunnen overleven. Onze verbeelding geeft ons ook hoop, geeft ons lichtpuntjes dat de toekomst er beter zal uitzien. Zonder verbeelding geen hoop. Wij hebben zowel innerlijk als uiterlijk verbeelding nodig. Moest je een scenarist zijn van een film, dan zou de huidige situatie wellicht beoordeeld worden als een weergave van de onrealistische verbeelding van de scenaristen. Want zo gek kan het toch nooit worden? Stel je eens voor hoe de wereld zou zijn zonder alle problemen. Misschien moet ik hier nog eens het liedje Imagine van John Lennon plaatsen en verzin er je eigen strofe bij over corona. Ik denk dat je je beter zult voelen. Koester je verbeelding, gebruik ze, het is onze ontsnappingsroute uit de buitenwereld om ons dichter te brengen bij onze innerlijke wereld.
Bronnen:
http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/haard1
http://etymologiebank.ivdnt.org/trefwoord/hart1
Lees ook:
Ons leven is soms als een Ikeakast
De sint
Wat verbergt de coronaterminologie?
Foto: Marija Zaric via Unsplash
