Wie ben ik?

Het zou een kwis kunnen zijn op televisie.

Een korte introductie want wie een schrijver is, lees je vooral in zijn of haar boeken. Want wie de schrijver werkelijk is, weet enkel de schrijver.

Wie is Bo Vickery?

Ik stel mezelf soms die vraag. Als kind las ik 's nachts stiekem stripverhalen en boeken. Tijdens een verjaardagsfeestje zat ik liever strips te lezen dan buiten te spelen met andere kinderen. Jarenlang schreef ik als ambtenaar saaie juridische nota's en adviezen. Of eens een occasioneel artikel in het tijdschrift van een vereniging, JCI Knokke-Heist. Maar daar bleef het bij. Begraven in de ratrace van alledag.

Na een burn-out besloot ik om eindelijk eens een boek te schrijven. Omdat ik, dankzij mijn hoogsensitiviteit, ontdekt had dat niets is wat het lijkt. Toen had de schrijfmicrobe me helaas te pakken. Als een virus nestelde het zich in mijn hoofd, mijn handen en mijn hart. 

Eventjes overwoog ik het schrijven te combineren met een deeltijdse job als ambtenaar, maar een zware hersenschudding floot me terug. Met spraaktechnologie besloot ik in het donker van mijn slaapkamer waarin ik enkele weken opgesloten was, een jeugdboek De Krummelingen te schrijven. Of moet ik zeggen te vertellen?

Ik kon nu niet meer terug. Ik zou schrijven. Het was een onweerstaanbare drang geworden.  Een verslaving, een virus, een ziekte waartegen geen therapie of vaccin tegen opgewassen was. Ik ben chronisch verhalenziek of ben ik gewoon een ouderwetse fabulant*?

*fabulant: woord uit de 18e eeuw. Verhalenverteller, verteller van fabels, sprookjesverteller.