Angst is populairder dan ooit

Heb je het al gemerkt? Angst is alomtegenwoordig. Je ziet angst op televisie verschijnen, je hoort het bij de buren, angst passeert op internet.  Overal waar je kijkt zie je angst. Soms duidelijk, soms verborgen.

Angst is blij: eindelijk heeft ze weer eens genoeg voeling met de mensen. Eindelijk is ze terug na een redelijk rustige periode waarin alles goed leek te gaan in grote delen van de wereld. Ze had het niet verwacht, de angst, dat ze ooit zou kunnen terugkeren in de wereld. 

Ja, ze had in het verleden enkele hoogdagen gekend zoals tijdens WO I, de Spaanse griep, WO II of in het Midden-Oosten met IS. Maar de tijd dat ze over heel de wereldbol uit kon breken, dat was lang geleden.... Ze kon enkel nog hier en daar in de wereld floreren als er weer ergens een natuurramp of oorlog was of ze een dictator aan de macht had kunnen helpen. Waar waren die goede tijden heen?

Maar nu voelt angst dat ze opnieuw populair wordt. Iedereen kent haar opnieuw: angst. Iedereen voelt haar opnieuw. Angst. Ze krijgt er koude rillingen van door de opwinding van het effect dat zij op de mensen heeft.  Hoe meer mensen haar leren kennen, hoe meer kracht en macht angst krijgt. Dan voelt angst zich groeien. 

Gelukkig wordt ze ook nog geholpen door haar maatje woede. Angst wist dat als ze voldoende in het hart van mensen zat, dat haar vriendje woede ook kon groeien. Samen vormen ze de grondstof, bemest door haar neven ontevredenheid en frustratie om bedreigingen, revolutie en oorlog te ontketenen. Bij grotere belangen komt ook haar grote broer macht erbij.

Het is macht die haar altijd de opdracht geeft om te proberen binnen dringen in de harten van de mensen. Dictators, regeringen, politieke partijen en bedrijven die zich laven aan macht, gebruiken manipulaties om mensen angst te bezorgen. Soms kan ze bij de mensen binnendringen, maar soms lukt het angst niet om de mensen te beïnvloeden. 

Dat vindt angst jammer: dat ze nooit iedereen in haar greep krijgt. Nochtans is het recept dat macht gebruikt altijd hetzelfde: ofwel wijs je iemand op een gevaar ofwel wijs je een zondebok aan om angst gestart te krijgen. Soms kan angst daardoor vertrekken als een Porsche, maar soms voelde angst zich eerder een oldtimer. Zo traag dat het dan gaat.

Angst vindt het altijd spannend om te zien of het zal werken wat macht doet. Soms moet er tijd overgaan. Als je iets vaak genoeg herhaalt, kan angst bij meer en meer mensen logeren. Prettig en leuk vindt ze dat. Helaas duurt het niet altijd lang. Want dan komt macht met een simpele oplossing waardoor angst zich moet terug trekken om macht vrij spel te geven. Macht is dan de held in het verhaal zodat angst verdwijnt. Gelukkig lukt dit niet bij iedereen en kan ze zich blijvend nestelen bij veel mensen. Fake nieuws wakkert angst nog aan. Angst is dan ook een voorstander van de ongebreidelde groei van de sociale media die het groeien van nepnieuws heeft doen exploderen. Leve de sociale media!

Maar angst is ook verdrietig. Ze zou enkel maar blij moeten zijn omdat ze zo populair is. Populair, een woord dat verwijst naar populus, volk. Ze kan echter niet blij zijn. Want ze wordt door zowel de leidinggevenden in de wereld als door het volk verkeerd begrepen. 

In feite is angst goed van inborst. Want zij zorgt ervoor dat mensen dingen veranderen. Zonder angst geen verandering. Zonder angst geen groei. Zonder angst geen vooruitgang of nieuwe uitvindingen. Waar de angst bij iemand ligt, daar is een kans tot groei en verandering. Helaas begrijpen de mensen dat niet. Dat angst dient om hen te helpen. Om hen te doen inzien dat het zo niet verder kan. Het kan zo niet verder met Moeder Aarde. Het kan zo niet verder met hoe mensen met elkaar omgaan en de economie soms werkt. Het kan zo niet verder met hoe sommige landen geregeerd worden.

Het kan zo niet verder. Dat vindt angst al een tijdje. Daarom dat ook haar familie frustratie, ontevredenheid en woede dit probeert te vertellen aan de mensen. Dat de mensen niet goed bezig zijn. Ook het coronavirus heeft dit de mensen niet doen inzien. Dat iedereen op aarde met elkaar verbonden is als een groot ademend wezen, is nog steeds niet doorgedrongen. Dat wat ergens anders gebeurt ook ons leven op één of andere manier beïnvloedt. Dat de mens zijn eigen leefwereld, de aarde aan het kapot maken is.

Dus is er nog veel werk aan de winkel voor angst, woede, frustratie en ontevredenheid om de mensen te helpen. Want ja, helpen willen ze. Helpen inzien dat zij nodig zijn opdat de mensen zouden weten dat ze iets moeten veranderen. Aan zichzelf, aan hun relatie tot anderen, aan hun verbondenheid met de natuur. Dat angst eigenlijk een boodschapper was, zag je ook in haar eerste letters: ‘ang- of an-’. Angelus (Latijn) of angelos (Grieks): boodschapper. Daarom ook dat in veel talen angst een gelijke klank heeft: anxiété (Frans), anxiety (Engels), ansia (Italiaans), ansieda (Spaans), ansiedade (Portugees). Dit is zo zodat mensen haar zouden begrijpen. Dat angst er enkel is om een boodschap te geven dat er iets moet veranderen.

En die dictators dan? 

Die bestaan enkel omdat de mensen dit toelaten, net zoals ze angst toelaten. In de loop der tijden zijn de dictators  wel veranderd van tactiek: na het gebruik van geweld en repressie in het openbaar, zijn ze nu veranderd in schijndemocraten. Eens geproefd van het verslavend gevoel van macht, wil een dictator of would-be-dictator dit niet kwijt. Dus halen ze hun trukendoos boven: verdeel-en-heers, de loyalen belonen, misleidende propaganda, angst aanwakkeren door een chaos te voorspellen als zij niet aan de leiding zijn en natuurlijk de gedaanteverwisseling door iedereen te laten geloven dat je de ultieme democraat bent die enkel leeft voor het volk. Angst schudt het hoofd.

Ach de mens. Wie de ene een dictator vindt, is voor de andere een goede leider. En het coronavirus zorgt er voor dat de tegenstellingen tussen mensen enkel maar aan het groeien zijn. Wat dan weer voor meer angst zorgt. Het is de altijd durende cirkel van het leven: de mens is de grootste vijand van zichzelf en de aarde. Want de mens heeft moeite om te veranderen. Zelfs voor verandering moet angst tevoorschijn komen. 

Ja, ze heeft het druk tegenwoordig, de angst. Kon de mens maar inzien dat zij, de angst, de mens enkel wil helpen dingen anders te zien. De mens wil helpen beseffen dat de mens creatiever, veerkrachtiger en vitaler is dan ze denkt. Dat de mens ook het coronavirus zal overleven. Dat de mens geen angst hoeft te hebben, maar gewoon te vertrouwen dat alles uiteindelijk goed komt. Op één of andere manier. Als de mens maar verstandig omgaat met het virus en aanvaardt dat het coronavirus er is. Als ze maar de eenheid in de wereld begrijpt. Als ze maar de natuur respecteert. Angst zucht. 

Angst hunkert naar de tijd dat ze niet gewoon populair was bij mensen en dictators. Want hoe leuk het ook is voor angst om populair te zijn, angst heeft er toch ook veel stress door. Misschien moet ze de mensen angst aanjagen om te  genieten van het leven, om kalm te zijn door de veiligheidsmaatregelen na te leven of om in een crisis kansen te zien en ondanks alles positief te blijven? Zou angst het dan niet veel rustiger hebben dan nu?